Вители

Ни на небо, ни на земја,
в црни мисли таговни,
в думи лоши и клетви поморни,
ум умен, в душа болен, таговен
седам и беседам, сам со себеси,
а мислата ми е таму, некаде,
далеку кај неа, летам
дур паѓам во пекол,
в небиднина.