Средба скршена, незакрпена

Срам срамувам за тебе, од тебе за себеси, око не склопувам,
думам и сам со себе беседам, вeрувам,
со тебе се радувам.
Како луд, безумен, препреки живот, минував,
за да видам,
со очи милувам,
не сакам да помислам дека нема да те видам.

Мило, лично моме, мое цвете разлистано,
солзо непроплакана од око милно моминско,
лебед што по езеро вода со крила милува,
галеб што на облаци почива.

Навистина, думам, со себе беседам,
се уверувам дека е вистина,
дека на твое лице око сино ќе почивам,
ќе видам и душа ќе радувам.

Мора да ми јадна и таговна душа угрееш,
видиш, сал на минутка,
жал жалоен да ми оттргнеш и црна мисла однедра однедриш,
збор буква да скршам
како лепче на сиромав,
како вода в пустина,
како сонце при маглина, темнина,
да ми дојдеш, да се радувам,
да смев насмеам, да душа радувам,
веселам.

Dedicated to a special person...but...!!