Плач

Како на крстопат оставено
За пеколните пцишта и злодуси,
Бебешки плач се слуша,
А светот немо одминува.

Плач, но не за мртвите души,
Ниту за радоста изгубена!

Околу сал смрт и сивила,
Блед лик, солза горка, горчила,
плач и околу никој, никаде,
А светот врви, немо, полека.

Не гледа, а очи скоравени,
Не слуша, а пискот душа разрива!

Полека, како последна капка пркос,
Бебешко око се отвора и гледа,
Немо раче кон небото се крева
Со последен здив, со воздишка, умира.

Коска, ситна, камен се сторила,
И скелетно раче стои, обвинува!